فیزیوتراپی گردن، درمانی است که به منظور بهبود عملکرد فیزیکی، کاهش درد، افزایش قابلیت حرکت و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری‌های رماتیسمی انجام می‌شود. روماتیسم یک مجموعه از بیماری‌های التهابی و دردناک است که با تغییرات در سیستم ایمنی بدن همراه است و عمدتاً مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برخی از بیماری‌های رماتیسمی عبارتند از التهاب مفاصل روماتوئید، آرتروز، اسپوندیلوآرتریت، و گوت.
التهاب دیسک گردن متعاقب ابتلا به رماتیسم به عنوان یکی از عوارض ممکن در بیماران رماتیسمی اتفاق می‌افتد. در رماتیسم، سیستم ایمنی بدن به طور نادرست به بافت‌های بدن حمله می‌کند و باعث التهاب و آسیب درونی می‌شود. وقتی این فرایند التهابی در گردن اتفاق می‌افتد، ممکن است دیسک‌های گردن نیز تحت تأثیر قرار بگیرند.
دیسک‌ها در ناحیه گردن میان استخوان‌های فقرات قرار دارند و وظیفه آنها جذب فشار و شوک است. هر دیسک شامل مرکز نرمی به نام هسته پولپوس و یک پوشش خارجی متشکل از بافت غضروفی است. در صورتی که التهاب به دیسک‌های گردن یا بافت‌های اطراف آنها انتقال یابد، ممکن است عوارضی از جمله التهاب دیسک گردن رخ دهد.
التهاب دیسک گردن در بیماران رماتیسمی ممکن است به دلیل عوامل زیر رخ دهد:
۱٫ التهاب مفاصل گردن: بیماری‌های رماتیسمی مانند رماتوئید آرتریت می‌توانند باعث التهاب مفاصل گردن شوند. این التهاب می‌تواند به دیسک‌های گردن نیز گسترش یابد و علائمی مانند درد، تورم و محدودیت در حرکت گردن ایجاد کند.
۲٫ آسیب عصبی: التهاب دیسک گردن ممکن است باعث فشرده شدن عصب‌ها در ناحیه گردن شود. این مشکل می‌تواند درد، تنش عضلانی و علائم مرتبط با فشار بر روی عصب‌ها ایجاد کند.
۳٫ تغییرات در ستون فقرات: رماتیسم ممکن است باعث تغییراتی در استحکام و ساختار دیسک‌های گردن شود. این تغییرات شامل تخریب غضروفی، تشکیل توده‌های استخوانی و تغییر شکل دیسک‌ها می‌شود که باعث التهاب و علائم مرتبط می‌شوند.
التهاب دیسک گردن در بیماران رماتیسمی می‌تواند منجر به درد گردن، سفتی عضلانی، محدودیت حرکت گردن، درد شانه و بازتاب درد به دستها و انگشتان شود. درمان شامل استراحت، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، فیزیوتراپی، تزریقات موضعی و در موارد شدیدتر، جراحی می‌تواند مورد نیاز باشد.
فرایند توانبخشی از بیماری‌های رماتیسمی با استفاده از فیزیوتراپی به منظور بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش درد در ناحیه گردن شامل مراحل زیر است:
۱٫ ارزیابی: در ابتدا، توانبخشی فیزیکی‌تراپیست ناحیه گردن بیمار را ارزیابی می‌کند تا مشکلات و نیازهای خاصی را شناسایی کند. این ارزیابی شامل بررسی قابلیت حرکت، نقاط درد و استحکام عضلات و مفاصل است.
۲٫ برنامه‌ریزی: بر اساس نتایج ارزیابی، فیزیوتراپیست یک برنامه توانبخشی سفارشی برای بیمار تهیه می‌کند. این برنامه شامل تمرینات اختصاصی، ماساژ، تکنیک‌های تنفسی، درمان حرارتی و سایر روش‌های فیزیوتراپی است.
۳٫ تمرینات اختصاصی: تمرینات اختصاصی و تعیین شده توسط فیزیوتراپیست به منظور تقویت عضلات گردن، بهبود انعطافپذیری و تثبیت مفاصل گردن انجام می‌شود. این تمرینات شامل تمرینات استحکام، تعادل، کشش و تمرینات ترکیبی است.
۴٫ ماساژ و تکنیک‌های تنفسی: ماساژ به منظور کاهش درد و استرس در ناحیه گردن و تکنیک‌های تنفسی برای بهبود نفس‌گیری و رفع علائم تنفسی ناشی از بیماری‌های رماتیسمی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۵٫ درمان حرارتی: استفاده از حرارت موضعی مانند کامپرس گرم، پتو گرم، یا دستگاه‌های درمانی حرارتی برای کاهش التهاب و درد در ناحیه گردن مفید است.
علاوه بر فیزیوتراپی عادی، فیزیوتراپی با مگنت نیز می‌تواند تأثیرات مفیدی در کاهش درد و التهاب در ناحیه گردن بیماران رماتیسمی داشته باشد. درمان با مگنت، از طریق استفاده از میدان‌های مغناطیسی بر روی ناحیه مورد نظر، اعتباراً بهبود عملکرد فیزیکی، کاهش درد و التهاب را تسهیل می‌کند. این روش می‌تواند بهبود قابل توجهی در تسکین علائم رماتیسمی در ناحیه گردن ایجاد کند.
به طور کلی، فیزیوتراپی ناحیه گردن در بیماران مبتلا به رماتیسم، با بهره‌گیری از تمرینات اختصاصی، ماساژ، تکنیک‌های تنفسی و درمان حرارتی، می‌تواند بهبود قابل توجهی در کاهش درد، التهاب و بهبود عملکرد فیزیکی فرد را به همراه داشته باشد. همچنین، فیزیوتراپی با مگنت نیز می‌تواند به عنوان یک روش مکمل مؤثر در تسکین علائم رماتیسمی ناحیه گردن عمل کند.
بیماران مبتلا به رماتیسم معمولاً به گردن درد مبتلا می‌شوند به دلیل عوامل زیر:
۱٫ التهاب مفاصل: بیماری‌های رماتیسمی باعث التهاب مفاصل می‌شوند. در بیشتر موارد رماتوئید آرتریت و آرتروز، مفاصل گردن نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این التهاب باعث درد، تورم و محدودیت در حرکت گردن می‌شود.
۲٫ تغییرات در ستون فقرات: رماتیسم می‌تواند تغییراتی در ستون فقرات و گردن ایجاد کند. این تغییرات شامل تغییر در استحکام استخوان‌ها، تشکیل توده‌های استخوانی و فشار بر روی عصب‌ها می‌شود. این تغییرات باعث درد و محدودیت در حرکت گردن می‌شوند.
۳٫ عوامل تنش: استرس، نگرانی و فشار روحی می‌توانند در بیماران رماتیسمی تنش عضلات را افزایش دهند. تنش عضلات گردن باعث درد و ایجاد محدودیت در حرکت می‌شود.
۴٫ مشکلات تنفسی: در برخی از بیماران رماتیسمی، التهاب و تغییرات در گردن می‌تواند به مشکلات تنفسی منجر شود. این مشکلات می‌توانند باعث درد و عدم راحتی در ناحیه گردن شوند.
از طرفی، گردن به عنوان یک ناحیه مهم و پرحرکت در بدن، در برابر عوامل التهابی و تغییرات متمایز کننده بیماری‌های رماتیسمی قرار دارد. به همین دلیل، بیماران مبتلا به رماتیسم بیشترین شدت درد و محدودیت در حرکت را در گردن تجربه می‌کنند
فیزیوتراپی و توانبخشی در منزل برای بیماران رماتیسمی که به دلیل شدت بیماری قادر به حرکت و مراجعه به مراکز درمانی نیستند، یک راه حل مؤثر است. این خدمات به صورت خصوصی و توسط فیزیوتراپیست‌های متخصص در منزل بیماران ارائه می‌شود. در زیر توضیحی در مورد خدمات فیزیوتراپی در منزل برای بیماران رماتیسمی که به دلیل شدت بیماری قادر به حرکت و مراجعه به مراکز درمانی نیستند آورده شده است:
۱٫ ارزیابی در منزل: فیزیوتراپیست به منزل بیمار می‌رود و ارزیابی جامعی از وضعیت فیزیکی بیمار انجام می‌دهد. این ارزیابی شامل بررسی قابلیت حرکت، قوام عضلات، تعادل و همچنین بررسی فشارها و نقاط درد در ناحیه گردن و سایر مفاصل می‌شود.
۲٫ برنامه‌ریزی توانبخشی: بر اساس ارزیابی، فیزیوتراپیست یک برنامه توانبخشی سفارشی برای بیمار تهیه می‌کند. این برنامه شامل تمرینات اختصاصی، تکنیک‌های ماساژ، تمرینات تنفسی و سایر تکنیک‌های فیزیوتراپی است که در منزل قابل انجام است.
۳٫ آموزش و راهنمایی: فیزیوتراپیست به بیمار و خانواده او آموزش می‌دهد که چگونه تمرینات را به درستی انجام دهند و به راهنمایی درست استفاده از وسایل کمکی مانند قرارگیری‌ها، دستگاه‌ها و تجهیزات کمک می‌کند.
۴٫ تمرینات اختصاصی: بر اساس برنامه توانبخشی، بیمار تمرینات را به روش منظم در منزل انجام می‌دهد. این تمرینات شامل تمرینات استحکام، افزایش محدودیت حرکت، تمرینات تعادل و تمرینات کششی است.
۵٫ پیگیری و تنظیم برنامه: فیزیوتراپیست با بیمار در تمرینات او پیگیری می‌کند و برنامه را بر اساس تغییرات و بهبودهای بیمار تنظیم می‌کند. این ارتباط نزدیک بین فیزیوتراپیست و بیمار، اطمینان ایجاد می‌کند و بیمار را در فرایند توانبخشی تشویق می‌کند.
فیزیوتراپی در منزل برای بیماران رماتیسمی که به دلیل شدت بیماری قادر به حرکت و مراجعه به مراکز درمانی نیستند، برای بهبود کیفیت زندگی، افزایش عملکرد فیزیکی و کاهش درد و محدودیت در حرکت بسیار مؤثر است.
.
لیزر پرتوان فیزیوتراپی یک روش درمانی غیرتهاجمی است که با استفاده از نور لیزر با امواج خاص، درمانی فیزیکی را در بیماران انجام می‌دهد. این روش برای درمان گردن درد بیماران رماتیسمی نیز می‌تواند کمک کننده باشد. در زیر توضیحاتی درباره کاربردها و اثرات لیزر پرتوان فیزیوتراپی برای درمان گردن درد در بیماران رماتیسمی آمده است:
۱٫ کاهش درد: لیزر پرتوان فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش درد در ناحیه گردن کمک کند. این تکنیک باعث کاهش التهاب و تسکین عصب‌های دردزا می‌شود، که می‌تواند در بهبود راحتی بیماران رماتیسمی با گردن درد موثر باشد.
۲٫ کاهش التهاب: لیزر پرتوان فیزیوتراپی به عنوان یک روش ضدالتهاب عمل می‌کند. با استفاده از پرتوهای لیزر، فرآیندهای التهابی در ناحیه گردن کاهش می‌یابد، که می‌تواند به کنترل التهاب و کاهش علائم رماتیسمی در این منطقه کمک کند.
۳٫ بهبود عملکرد حرکتی: لیزر پرتوان فیزیوتراپی می‌تواند بهبود حرکت و انعطافپذیری گردن را تسهیل کند. با تسکین التهاب و کاهش درد، امکان انجام تمرینات و حرکات درمانی برای بهبود عملکرد گردن افزایش می‌یابد.
۴٫ افزایش ترمیم بافت: لیزر پرتوان می‌تواند فرآیند ترمیم بافت‌های آسیب دیده را تسریع کند. این روش باعث افزایش فعالیت سلول‌های ترمیمی می‌شود و بهبود سریع‌تر و بهتر از آسیب‌های مرتبط با رماتیسم در گردن را تسهیل می‌کند.
مهم است بدانید که درمان با لیزر پرتوان فیزیوتراپی باید توسط فیزیوتراپیست مجرب و متخصص در این زمینه انجام شود. او با توجه به شدت درد و علائم بیمار و با توجه به وضعیت بالینی، نوع پرتو لیزر، زمان درمان و توانایی‌های لیزر را تعیین می‌کند.
سوزن خشک (Dry Needling) یکی از تکنیک‌های درمانی در فیزیوتراپی است که برای درمان درد عضلانی و علائم مرتبط با آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. در صورتی که بیماران رماتیسمی دچار درد گردن هستند، سوزن خشک می‌تواند در کاهش این درد و بهبود علائم آنها مؤثر باشد. در زیر توضیحاتی درباره تاثیرات سوزن خشک در درمان گردن درد بیماران رماتیسمی آمده است:
۱٫ کاهش درد: سوزن خشک بر روی نقاط دردناک در عضلات و نقاط تحت فشار قرار می‌گیرد. این عمل باعث تسکین درد و کاهش احساس تنگی و تنش عضلانی می‌شود. در بیماران رماتیسمی که به دلیل التهاب و عدم تعادل عضلانی دچار درد گردن هستند، سوزن خشک می‌تواند بهبود درد و راحتی را بهبود بخشد.
۲٫ آرامش عضلانی: سوزن خشک می‌تواند عضلات را آرام کند و تنش را کاهش دهد. در بیماران رماتیسمی که ممکن است دچار تنش و اسپاسم عضلانی شوند، این تکنیک می‌تواند باعث تسکین و آرامش عضلات گردن شود.
۳٫ بهبود عملکرد: سوزن خشک می‌تواند بهبود عملکرد حرکتی گردن را تسهیل کند. با کاهش درد، تنش و اسپاسم عضلانی، بیماران رماتیسمی قادر به انجام حرکات و تمرینات درمانی برای بهبود انعطافپذیری و عملکرد گردن می‌شوند.
۴٫ تسهیل درمان تکمیلی: سوزن خشک می‌تواند به عنوان یک روش مکمل به درمان‌های دیگر در بیماران رماتیسمی استفاده شود. به عنوان مثال، در ترکیب با فیزیوتراپی، تمرینات اصلاحی و درمان دارویی، سوزن خشک می‌تواند بهبود کلی بیماری و کاهش درد و علائم رماتیسمی در گردن را تسهیل کند.
مهم است که سوزن خشک توسط فیزیوتراپیست مجرب و متخصص در این فن آوری انجام شود، و برنامه درمانی براساس وضعیت بالینی و نیازهای هر بیمار تنظیم شود.
مصرف منظم داروها در بیماران مبتلا به رماتیسم پیشرفته بسیار مهم است و تاثیر قابل توجهی در بهبود علائم و کنترل بیماری دارد. در زیر توضیحاتی درباره اهمیت مصرف منظم داروها و تأثیر آنها در بیماران رماتیسمی پیشرفته آمده است:
۱٫ کنترل التهاب: بیماران رماتیسمی پیشرفته اغلب دچار التهابات مزمن در مفاصل و بافت‌های اطراف هستند. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای ضدروماتیسمی مثل متوترکسات (Methotrexate) و لفلونومید (Leflunomide) می‌توانند به کنترل التهاب و کاهش علائم مربوط به آن کمک کنند. مصرف منظم این داروها باعث کاهش درد، التهاب و محدودیت حرکت در مفاصل می‌شود.
۲٫ کاهش خطر تخریب مفاصل: بیماری رماتیسمی پیشرفته می‌تواند منجر به تخریب مفاصل و آسیب دائمی در آنها شود. داروهای ضدروماتیسمی مثل دیکلوفناک (Diclofenac) و سولفاسالازین (Sulfasalazine) می‌توانند فرآیند تخریب مفاصل را کند کرده و خطر پیشرفت بیماری را کاهش دهند.
۳٫ بهبود عملکرد و کیفیت زندگی: استفاده منظم از داروهای مخصوص رماتیسم پیشرفته می‌تواند بهبود عملکرد حرکتی، کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیمار را فراهم کند. این داروها می‌توانند بهبود انعطافپذیری مفاصل، کاهش التهاب و تسکین درد را به همراه داشته باشند.
۴٫ کنترل بیماری و جلوگیری از عود بیماری: با مصرف منظم داروهای مخصوص رماتیسم پیشرفته، بیماران می‌توانند به کنترل بیماری خود بپردازند و جلوگیری از عود بیماری کنند. عود بیماری به تراکم و شدت علائم بیماری اشاره دارد و با استفاده منظم از داروهای مناسب، میزان عود بیماری کاهش می‌یابد.
مهم است که داروها توسط پزشک متخصص در رماتولوژی تجویز و نظارت شوند و بیماران به طور منظم دستورات مصرف داروها را دنبال کنند.
بیماری‌های رماتیسمی، از جمله التهابات مفصلی مزمن، با پیشرفت سن وارد مراحل پیشرفته‌تر می‌شوند. در این مراحل، ممکن است تداخل‌هایی با بیماری‌های سالمندی به وجود آید. در زیر توضیحاتی درباره پیشرفت بیماری رماتیسم با افزایش سن و تداخل با بیماری‌های سالمندی آمده است:
۱٫ پیشرفت بیماری رماتیسم: با افزایش سن، بیماری‌های رماتیسمی می‌توانند درجه و شدت بیشتری را به دست آورند. برای مثال، التهابات مفصلی مزمن ممکن است به تخریب مفاصل و آسیب دائمی در آنها منجر شود. عواملی مانند تجویز داروهای ضد التهاب برای کنترل بیماری، مراقبت‌های فیزیوتراپی و تغییرات در سبک زندگی می‌توانند در کاهش پیشرفت بیماری رماتیسمی در بیماران سالمند موثر باشند.
۲٫ تداخل با بیماری‌های سالمندی: بیماری‌های رماتیسمی می‌توانند با بیماری‌های سالمندی تداخل داشته باشند. به عنوان مثال، بیماران رماتیسمی در سنین بالا ممکن است دچار بیماری‌های دیگری مثل دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و عروقی، اختلالات تنفسی و افسردگی شوند. این تداخلات می‌توانند به مشکلات تشدید شده مربوط به هر دو بیماری منجر شوند و در مدیریت بیماری‌های رماتیسمی در بیماران سالمند تحت تأثیر قرار بگیرند.
۳٫ چالش‌های درمانی: بیماران رماتیسمی سالمند ممکن است به دلیل وضعیت سلامتی و تعداد بیشتری از عوارض جانبی داروها، با چالش‌های درمانی مواجه شوند. برای مثال، برخی از داروهای ضدروماتیسمی می‌توانند تداخلات خطرناکی با داروهای دیگر داشته باشند که بیماران سالمند نیاز به مصرف آنها دارند. همچنین، ممکن است بیماران رماتیسمی سالمند با مشکلات مرتبط با مصرف داروها مانند جوانه‌زدگی و عدم تحمل داروها روبرو شوند.
به منظور مدیریت مناسب بیماری‌های رماتیسمی در بیماران سالمند، تیم درمانی باید با همکاری پزشکان، فیزیوتراپیست‌ها، مشاوران تغذیه و سایر متخصصان درمانی، برنامه‌هایی را ارائه دهند که شامل درمان دارویی، فیزیوتراپی، مدیریت درد، تغذیه سالم و مراقبت‌های پشتیبانی باشد.
جراحی گردن برای درد گردن در بیماران رماتیسمی در مواردی که درمان های غیرجراحی قادر به کنترل درد و بهبود وضعیت بیمار نیستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع جراحی به عنوان یک روش درمانی آخرین مرحله در نظر گرفته می‌شود و تحت نظر متخصصان جراحی اعصاب و فیزیک درمانی انجام می‌شود. در زیر توضیحاتی درباره جراحی گردن برای درد گردن در بیماران رماتیسمی آورده شده است:
۱٫ تحلیل وضعیت: قبل از تصمیم‌گیری در مورد جراحی، بیمار به طور جامع مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این شامل تاریخچه بالینی، تصاویر تشخیصی مانند اسکن‌های MRI و CT، و آزمایشات تکمیلی مانند آزمایش خون و امکانات تشخیصی دیگر است. هدف از این ارزیابی، تعیین درستی دلیل درد گردن و تشخیص صحیح بیماری رماتیسمی است.
۲٫ روش‌های جراحی: بر اساس تشخیص و وضعیت بیمار، روش‌های جراحی متنوعی برای درمان درد گردن در بیماران رماتیسمی وجود دارد. این شامل برداشتن یا تعویض مفصل گردن، فعال‌سازی ترمیمی یا استحکام بخشی ستون فقرات، یا جراحی برای برداشتن بافت‌های التهابی است.
۳٫ تاثیرات و عوارض: جراحی گردن در بیماران رماتیسمی ممکن است تاثیرات و عوارضی داشته باشد. این شامل عوارض جراحی مانند عفونت، خونریزی، آسیب عصبی، تشکیل خوب نیوسیته (نمو بافت احش
ایی) و غیره می‌شود. همچنین، بیماران باید توجه داشته باشند که جراحی ممکن است بهبود کامل درد را نتیجه ندهد و در بعضی موارد نیاز به ترکیب آن با درمان‌های دیگر باقی می‌ماند.
مهم است که هر تصمیم درباره جراحی گردن برای درد گردن در بیماران رماتیسمی با توجه به وضعیت فردی بیمار و توصیه‌های پزشک متخصص بررسی و اتخاذ شود.
تمرین درمانی یک روش غیردارویی و غیرجراحیایی است که در مدیریت درد گردن در بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی بسیار موثر است. تمرین درمانی به عنوان یک جزء اساسی از برنامه توانبخشی، با هدف بهبود عملکرد فیزیکی، کاهش درد، افزایش انعطافپذیری و قدرت عضلات، بهبود تعادل و کیفیت زندگی کاربرد دارد. در زیر تاثیرات تمرین درمانی برای درد گردن در مبتلایان به روماتیسم مفصلی توضیح داده شده است:
۱٫ تقویت عضلات: تمرین درمانی منجر به تقویت عضلات گردن و ناحیه اطراف آن می‌شود. این تقویت عضلات باعث پشتیبانی بهتر از مفاصل گردن و کاهش فشار و نقل و انتقال بار است. این عملکرد بهبود یافته باعث بهبود درد و افزایش قدرت و عملکرد روزمره می‌شود.
۲٫ افزایش انعطافپذیری: تمرینات درمانی که شامل انعطافپذیری و آرامش بخشی مانند تمرینات استرچینگ، منجر به افزایش انعطافپذیری عضلات و بافت‌های اطراف گردن می‌شود. این کاهش چسبندگی و تنش عضلات را به همراه دارد و به تسهیل حرکت و جابه‌جایی گردن کمک می‌کند.
۳٫ بهبود تعادل: تمرین درمانی شامل تمرینات تعادلی می‌شود که به تقویت عضلات کمک می‌کند و بهبود تعادل و پایداری در ناحیه گردن را ایجاد می‌کند. این موضوع می‌تواند در کاهش خطر افتادن و آسیب به گردن و سایر قسمت‌های بدن کمک کند.
۴٫ کنترل درد: تمرین درمانی می‌تواند بهبود قابل توجهی در کنترل درد گردن در بیماران روماتیسم مفصلی ایجاد کند. تمرینات استرچینگ، قوام بندی و آرامش بخشی می‌توانند به کاهش درد، التهاب و سفتی مفاصل کمک کنند.
تمرین درمانی برای درد گردن در مبتلایان به روماتیسم مفصلی باید تحت نظر و راهنمایی یک فیزیوتراپیست متخصص انجام شود. بسته به وضعیت بیمار، نوع و شدت تمرینات ممکن است متفاوت باشد.
